آموزش ابتدایی ژاپن مبتنی بر سه اصل است: "احساس تعلق به مدرسه، پرورش کل شخصیت کودک و ارائه محتوای مناسب" . احساس تعلق به مدرسه به طور ساده یعنی اینکه دانش آموز با شوق به مدرسه بیاید و با اکراه مدرسه را ترک کند. پرورش کل شخصیت کودک ، به طور ساده یعنی اینکه مهارت های زندگی واقعی را به کودکان بیاموزیم و محتوای مناسب هم یعنی چیزهایی به بچه ها یاد بدهیم که استعدادهای آنها را شکوفا کند. در حالی که ما فقط بر حافظه دانش آموز تکیه می کنیم و سایر استعدادهای دانش آموزان را می کشیم و یا پژمرده می کنیم.
آیا ارزشیابی توصیفی با آموزش مبتنی بر محفوظات و بی اعتنا به پرورش استعداد های کودکان و بی ربط به زندگی در قفس هایی به نام کلاس ، زمینه ای برای مقوله شیک ارزیابی توصیفی فراهم می کند؟ معلمان ابتدایی ما که نیمی از آنها مدرک دیپلم دارند آموزشی برای اجرای این طرح دیده اند؟ پاسخ به این دو سوال منفی است.به احتمال زیاد بر سر این طرح همان خواهد آمد که بر سر طرح نظام جدید متوسطه آمد . یعنی نظام نمره دهی در قالب مفاهیم توصیفی بازتولید می شود؛ طرح نظام جدید متوسطه که در دهه ۷۰ اجرا شد در حوزه کارشناسی بی نقص بود اما در محیط مدرسه زمینه ای برای اجرای آن وجود نداشت و نیمه راه به نظام قدیم تحویل شد.
نکته مهم دیگر تناقض بین برنامه های آموزش و پرورش در مقاطع سه گانه است. از همین حالا مقدمات حذف نمره در دوره راهنمایی فراهم می شود. در همان حال در متوسطه قرار است نمرات امتحانات هماهنگ ملاک پذیرش دانشجو قرار گیرد. یعنی امتحانات سفت و سخت برگزار شود. تصور کنید حالت دانش آموزی که تا سوم راهنمایی مورد ارزشیابی توصیفی قرار می گیرد و به ناگهان در دوره متوسطه برای قبولی در دانشگاه با سیستم نمره مواجه می شود.
دانلود فايل هاي كليدي ومناسب
مهدي_علي_پور_توصيفي.pdf
مهدي_علي_پور_بازخورد_ها.pdf
مهدي_علي_پور_پوشه_كار.pdf